ایجاد لایه های معلق

این روزها مد شده که روی عکس ها لایه های معلقی رو قرار میدن که زمینه عکس رو زیباتر میکنه مثل قرار دادن بک گراند های مختلف در داخل یک طرح دیگه طوریکه این تصور برای بیننده پیش میاد که روی اون شی یا روی بدن در تصویر اصلی , نقاشی شده و یا عکس اصلی از اول همینطوری بوده . روش بسیار ساده ای برای چنین طرح هایی وجود داره که خیلی خلاصه سعی میکنم اونو توضیح بدم :

برای این کار نیاز به انتخاب یک تکسچر داریم و یک تصویر اصلی . مثلن میخواهیم روی بدن , یک نقاشی کار کنیم و یا یک تاتو بندازیم و یا حتا زخم و برش ایجاد کنیم . چنین کاری نیاز به عملیات پیچیده طراحی نداره و با استفاده از مدل های آماده و کمی شعبده بازی فتوشاپی میشه این کارها رو انجام داد طوریکه از سادگی , شاید برای خودتون هم تعجب برانگیز باشه که چقدر ساده میشه چنین کارهایی رو انجام داد . برای این کار ابتدا تصویر اصلی رو باز کرده و سپس تکستچر مورد نظر خودمون رو هم باز میکنیم و سپس روی عکس اصلی منتقلش میکنیم . در اینجا لایه اصلی ما بعنوان بک گراند به حساب میاد و لایه رویی یا همون تکستچر , بعنوان لایه ای شناور ، که ما اونو در داخل بدن یا شی یا هر چیزی که مد نظرمون هست میخواهیم قرار بدیم و جا کنیم .

در این تصویر من میخوام تکسچر خودم رو که در واقع یک زمین خشک با ترک های زیبا هست رو روی بدن در تصویر اصلی انتقال بدم . طوریکه تمام نقاط بدن دارای این ترک های زیبا بشن ولی طوری هم نباشه که باعث بشه عکس خیلی تو چشم بخوره و مصنوعی به نظر بیاد .

همونطور که در تصویر میبینین عکس اولیه رو داریم و تکستچر رو هم روی عکس اصلی آوردیم که در واقع اگر به منوی لایه ها نگاه کنیم , لایه تکستچر ما یک لایه معلق روی لایه اصلی ما به حساب میاد .

** نکته !! اگر بک گراندی که استفاده میکنیم اندازه ش از اندازه عکس اصلی ما کوچکتر بود , مجبوریم که عکس رو بزرگتر کنیم . ولی بزرگتر کردن عکس در فتوشاپ باعث میشه که کیفیت عکس پایین بیاد و پیکسل ها بلار بشن . برای اینکه چنین اتفاقی نیافته , مطابق شکل به منوی لایه ها در سمت راست فتوشاپ گوشه , پایین , رفته و سپس روی لایه تکستچر که میخواهیم بزرگ یا کوچکش کنیم کلیک راست میکنیم و از پنجره ای که باز شده , گزینه Smart Object رو انتخاب میکنیم .

در این تصویر میبینید که با انتخاب لایه معلق به اسمارت آبجکت , یک مربع کوچک روی لایه معلق ما در منوی لایه ها ظاهر میشه که نشون دهنده این هست که لایه ما اسمارت شده . سپس اقدام به بزرگ کردن لایه میکنیم . برای این کار از کلیدهای ترکیبی

Ctrl + T

استفاده میکنیم . زمانیکه این دو کلید رو همزمان فشار میدیم , دور تصویرمون یک کادر مربع و در مرکز تصویر یک علامت ضربدر ایجاد میشه و ما میتونیم با کمک موس عکس رو کوچک یا بزرگ کنیم . اما برای اینکه شکل ما بطور یکسان بزرگ بشه , بهتر هست که دکمه شیفت رو نگه داریم و سپس یکی از گیره های اطراف تصویر رو بگیریم که من در تصویر 4 گوشه اون رو نشون دادم . سپس اقدام به کوچک و بزرگ کردن عکس میکنیم . همونطوری که در تصویر دیده میشه , من تکستچر خودم رو درست به اندازه کل تصویر اصلی بزرگ کردم .

ویژگی اسمارت آبجکت این هست که با این کار وقتی لایه رو بزرگ میکنیم , کیفیت عکس افت پیدا نمیکنه . بعد از پایان کار برای کار کردن روی لایه , اونو باید دوباره از حالت اسمارت آبجکت خارج کنیم . طبق همون روشی که لایه معلق رو به اسمارت آبجکت تبدیل کردیم دوباره عمل میکنیم . یعنی روی همون لایه اسمارت شده در منوی لایه ها دوباره کلیک راست میکنیم و اینبار از منوهایی که ظاهر شدن عبارت رسترسایز رو انتخاب میکنیم . با اینکار لایه از حالت اسمارت خارج میشه و میتونیم ادامه ادیت رو انجام بدیم .

برای اینکه تکستچر رو بطور طبیعی در متن عکس اصلی جا کنیم , طبق شکل زیر به سراع منوی لایه ها رفته و در قسمت مشخص شده , عبارت

Overlay

رو انتخاب میکنیم . میبینیم که تکستچر به شکل بسیار زیبا و نرمی در بدن جا میگیره . حالا با استفاده از ابزار پاک کن , دور تا دور بدن رو شروع میکنم به پاک کردن و تنها قسمت هایی رو که دوست دارم نگه دارم , حفظ میکنم .

من در این تصویر دور تا دور بدن و قسمتی از لباس زن رو پاک کردم و باقی رو نگه داشتم . میبینید که تنها بدن زن دارای ترک هست . به همین سادگی میبینید که میشه چطور یک عکس رو در دل یک عکس دیگه به زیبایی جای داد . نکته مهم دیگه در مورد این کار این هست که تنها به اوورلی نباید بسنده کرد و در لیستی که باز میشه میتونید هر بخشی رو که مایل هستین و به تصویر شما بیشتر میاد رو انتخاب کنید . مثلن مولتیپل یا .. در ضمن دو نوار هم در کنار همین منو داریم که یکی از اونها عبارت

Opacity

روی اون نوشته شده و در تصویر با فلش مشخص شده که من مقدارش رو کم کردم . با کمک این نو میشه غلظت رنگ لایه رو کمتر کرد . مثلن اگر حس کردیم که با انتخاب یکی از گزینه ها مثل اوورلی , غلظت عکس ما چندان کم نشده و هنوز غیر طبیعی هست , میتونیم از اوپاسیتی هم استفاده کنیم و اونو کمرنگ تر و طبیعی تر جلوه بدیم که من این کار رو کردم .

در ضمن این نکته رو هم یادتون باشه که این تکنیک بیشتر در قسمت هایی از عکس جواب میده که رنگ زمینه عکس اصلی ما تیره یا کمی تیره باشه و روی قسمت های سفید , تصویری وجود نخواهد داشت مگر اینکه از قبل با کمک ابزار قلمو , اون ناحیه رو کمی تیره کنیم و از خالت سفید خارج کنیم .

همین کار رو هم میتونیم با بک گراند هم انجام بدیم . به این شکل که در تصویر زیر من میخوام روی بک گراندم پوششی از سنگ قرار بدم . طبق مطالبی که در بالا گفته شد , یک تکستچر از جنس سنگ انتخاب میکنم ( شماره 3 ) و مطابق با سلیقه م اونو به اندازه مناسب در میارم و سپس با انتخاب اوورلی اونی در متن زمینه عکس جای میدم و اینبار قسمت های رویی که خارج از بک گراند هست رو پاک میکنم . در این تصویر من روی بدن الاغ رو پاک کردم و باقی قسمت ها رو باقی گذاشتم . در ضمن همونطور هم که در بالا گفتم , میبینید که قسمت های سفید تصویر هیچ رنگی ندارن و اگر بخوان لایه معلق من در قسمت های سفید تصویر هم مشخص بشه باید با ابزار قلمو , رنگ تیره ای رو انتخاب کنم و قسمت های سفید تصویر اصلی رو رنگ کنم تا لایه معلق در قسمت های سفید مشخص بشه ! به این ترتیب بک گراند اصلی تصویرم رو تغییر میدم . شما با همین تکنیک میتونین انواع اشکال و مدل ها رو در داخل عکس هاتون قرار بدین . از نقش های آماده تاتو گرفته تا نوشته و عکس و تکستچر و ...

برش و جدا کردن تصویر از زمینه عکس

یکی از جذابیت های برنامه فتوشاپ جدا کردن بخش هایی از تصویر از زمینه عکس هست . برای نمونه یک عکس خانوادگی داریم و میخواهیم یکی از اعضای خانواده رو از داخل این عکس خارج کنیم و اونو در یک تصویر دیگه بصورت تکی قرار بدیم , برنامه فتوشاپ به سادگی میتونه چنین کاری رو برای ما انجام بده و یا نوشته ای در داخل تصویری داریم که میخواهیم فقط این نوشته رو از کل عکس خارج کنیم و در جای دیگه ای مورد استفاده قرار بدیم . چنین کاری به سادگی با فتوشاپ قابل اجراست . چندین ابزار برای این کار در فتوشاپ وجود داره که بسته به شکل و نوع تصویرمون میتونیم از اونها برای جداسازی و برش استفاده کنیم . این ابزارها شامل موارد زیر میشن :

- Marquee Tool's :

این ابزار جزو ساده ترین ابزارهای انتخاب اشیا در تصویر هست که بصورت کادر بندی شده و هندسی و قراردادی , نواحی ای از عکس رو که مایل هستیم رو انتخاب میکنه و خارج از این چهارچوب نمیتونیم ازش استفاده کنیم حالا یا بصورت مربع یا مستطیل یا دایره یا بیضی و .. برای اینکه بتونیم با این ابزار اشکال هندسی با زاویه برابر رو انتخاب کنیم یعنی دایره یا مربع , بیضی یا مستطیل , کلید شیفت رو نگه داشته و سپس ابزار رو بکار میبریم . این کار باعث ایجاد ناحیه انتخابی دایره یا مربع شکل در تصویر میشه . اگر همین کار رو با کلید ALT انجام بدیم تنها در جهت ثابت خط افقی یا عمودی ناحیه انتخابی رو برای ما ترسیم میکنه .

- Quick Selection And Magic Wand Tool's :

یکی از بهترین ابزارها برای انتخاب اشکال این دو ابزار هستن که کار انتخاب نواحی رو ساده تر کرده . این ابزار بصورت هوشمند و سریع میتونه به سرعت نواحی ای رو که از نظر تون رنگ و نور تقریبن همسان هستن رو انتخاب کنه . هر چند باز هم درصد خطا در این ابزار وجود داره ولی میشه درصد این خطا رو با استفاده از کلید های ترکیبی تا حد قابل قبولی کاهش داد . بعد از اینکه منطقه مورد نظر رو با این ابزار انتخاب کردیم , با نگه داشتن کلید شیفت و دراگ کردن مجدد روی نقاط انتخابی , میتونیم نواحی ای که کمتر از میزان مورد نظر ما انتخاب شدن رو افزایش بدیم . در واقع با نگه داشتن دکمه شیفت , ناحیه انتخابی رو میتونیم وسعت ببخشیم . برای راحتی کار هم میتونیم با کلیک راست در وسط تصویر اندازه قلم رو کوچک یا بزرگ کنیم . حالا مخالف همین کار رو میشه با نگه داشتن کلید ALT انجام داد که باعث کاهش نواحی انتخاب میشه . فقط یادمون باشه بعد از اینکه منطقه مورد نظر رو انتخاب کردیم اول کلید شیفت یا ALT رو نگه میداریم و سپس کلیک و دراگ میکنیم چون اگه اول دراگ کنیم و بعد دکمه ها رو فشار بدیم , ناحیه ای که از قبل انتخاب کردیم , از بین میره . یک نکته دیگه هم اینکه بعد از اینکه منقطه مورد نظر انتخاب شد , برای برش تصویر کافیه کلید Ctrl رو نگه داریم تا به سادگی تصویر رو بتونیم جدا کنیم از زمینه و دیگه نیاز نیست بریم به سراغ ابزار Move . با نگه داشتن کلید Ctrl , یک قیچی روی علامت موس ظاهر میشه که نشون دهنده برش تصویر هست .

و اما ابزار چوب جادو : که بیشترین کارایی رو برای انتخاب داره . این ابزار طوری طراحی شده که هر بار قسمتی از تصویر رو انتخاب میکنه . مطابق توضیحات بالا ما با نگه داشتن کلید شیفت و مدام کلیک کردن روی نواحی دیگه با ابزار چوب جادو میتونیم نواحی بیشتری رو انتخاب کنیم و بر عکس با نگه داشتن کلید ALT هر بار که روی تصویر کلیک میکنیم , نواحی بیشتری رو از حالت انتخاب خارج میکنیم . توانایی این برنامه بیشتر بر روی انتخاب رنگ های یکسان هست و اگر پیچیدگی رنگ تصویر زیاد و متنوع باشه , این ابزار کارایی خودش رو از دست میده و در انتخاب نواحی دچار خطا میشه . ولی با استفاده از تکنیک هایی میشه دقت این ابزار رو کمی بالاتر برد و دقیق تر کرد . یکی از اونها

Tolerance هست که باعث میشه نواحی کمتر یا بیشتری رو این ابزار انتخاب کنه . بصورت پیش فرض تولرانس 32 تعریف شده . اگر مقدارش رو کم کنیم , نواحی بیشتری رو میتونیم پوشش بدیم و هر چقدر مقدارش رو بیشتر کنیم , نواحی انتخابی کمتر و محدودتری رو خواهیم داشت .

اما انتخاب کردن دقیق ، مشکل ما رو حل نمیکنه . زمانیکه با این ابزار بخشی از عکس رو انتخاب میکنیم و به لایه ای جدید منتقلش می کنیم , همیشه دور لبه های تصویر برش خورده ، تیز و شارپ هستن و هندسی . طوریکه وقتی تصویر رو میبینیم , مشخصه که این تصویر برش خورده و طبیعی نیست . این حالت مخصوصن زمانی بیشتر توی چشم میاد که برش تصویر از سر انسان که پوشیده از مو هست انجام گرفته باشه . برای رفع این مشکل راه حل ساده ای وجود داره به این شکل که بعد از اینکه تصویرمون رو انتخاب کردیم و همه نواحی مورد نظرمون انتخاب شدن , مطابق تصویر بالایی که علامت خورده , قبل از برش تصویر , روی دکمه Refine Edge کلیک میکنیم و سپس مطابق تصویر زیر عمل میکنیم :

تمام نوارهای تنظیم رو مطابق شکل در میاریم و فیدر و اسموس رو هم صفر میکنیم . سپس نوار فیدر رو گرفته و آهسته آهسته به سمت راست میکشیم . میبینیم که دور لبه های انتخاب شده تصویرمون کم کم به حالتی نرم در میاد و تیزی اون گرفته میشه و کاملن طبیعی میشه . گاهی هم میشه برای طبیعی تر کردن از نوار اسموس استفاده کرد و کمی هم اونو به سمت راست کشید .

اما برای تصاویری که رنگ یکسان دارن مخصوصن برای در آوردن متن از داخل زمینه تک رنگ , بعد از اینکه زمینه تک رنگ رو کلیک کردیم یعنی با ابزار چوب جادو روی زمینه عکس که در تصویر مورد نظر ما رنگ سفید هست یکبار کلیک کردیم , میبینیم که هنوز بعضی قسمت های متن انتخاب نشدن . برای اینکه به ابزار بفهمونیم که ما کل مناطقی رو میخواهیم که با رنگ سفید پوشش داده شده , از منوهای بالایی فتوشاپ به مسیر زیر میریم :

Select / Similar

تا تمام قسمت هایی که سفید رنگ هستن انتخاب بشن . و یا اگر رنگ های خاصی مد نظرمون هست از مسیر زیر عمل میکنیم :

Select / Color Range

و به ابزار میفهمونیم که چه قسمت هایی و با چه رنگهایی رو میخواهیم انتخاب کنیم !

- Polygonal , Magnetic lasso tool's :

ابزارهای کمند هم ابزارهای مناسبی برای انتخاب و برش تصویر هستن که بسته به نوع تصویر میتونیم از اونها استفاده کنیم . یکی از ساده ترین اونها استفاده از ابزار آهن رباست که تا حد زیادی میتونه روی تصاویر ساده , عالی عمل کنه . کافیه که انتخابش کنیم و سپس دور تا دور تصویر , حرکتش بدیم . میبینیم که بصورت اتوماتیک شروع به انتخاب دور عکس میکنه . تنها باید مراقب باشیم که هر قسمتی که از حالت خط صاف خارج میشه , یک کیلیک بکنیم تا ابزار بدونه که تا همون ناحیه رو نگه داره و بصورت پراکنده عمل نکنه چون گاهی اوقات با شکست و پیچ و خم زوایای تصویر , ابزار گیج میشه و نواحی انتخابی رو خارج از منطقه مورد نظر ما ترسیم میکنه .

دو ابزار دیگه هم یکی بصورت دستی و دیگری بصورت خطوط صاف نواحی مورد نظر رو انتخاب میکنن که میتونیم بسته به نیازمون از اونها استفاده کنیم . این رو هم فراموش نکنیم که کلید های ALT و شیفت هم در این ابزار همون اعمال مشابه رو انجام میدن که در قسمت های قبل گفته شد !

- Pen Tool :

یکی از ابزارهای بسیار دقیق برای انتخاب تصویر ابزار پن هست ولی بدی این ابزار اینه که باید سر وقت و با دقت شروع به انتخاب نواحی دور شکل بکنیم . برای کار با این ابزار ابتدا ابزار پن رو انتخاب کرده و سپس با استفاده از ابزار ذره بین تصویر رو تا 100% بزرگ میکنیم و سپس شروع به ترسیم خط به دور تصویر مورد نظر میکنیم . ترسیم رو اونقدر ادامه میدیم تا دو سر خط به هم بچسبن و تشکیل یک خط بسته رو بدن . چون کار با این ابزار به دقت نیاز داره , بهتره بزرگ نمایی تصویر 100 و یا بیشتر باشه که نه به چشم فشار بیاد و هم اینکه دقیق تر بتونیم نواحی رو انتخاب کنین . بعد از اینکه دو سر خط به هم وصل شد , قلم رو به وسط محیط انتخاب شده میبرم و کلیک راست موس رو فشار میدیم تا یک پنجره کوچک باز بشه . سپس Make Selection رو انتخاب میکنیم و اگر بخواهیم لبه های شکل ما کمی نرم باشن , مقدار فیدر رو کمی افزایش میدیم در غیر اینصورت فقط دکمه OK رو زده و پنجره بسته خواهد شد . میبینیم که در اینجا دور ناحیه انتخابی ما نقطه چین ظاهر شده و آماده بریده شدن هست .

**نکته !!

یک تکنیک مهم و ساده رو در این قسمت آموزش میدم که برای انتقال لایه های انتخابی به یک لایه جدید به کار میره و باعث میشه که ناحیه انخاب شده بصورت جداگانه در یک لایه جدید قرار بگیره . در تمام موارد بالا که مثال زدم , اگر بخواهیم ناحیه انتخاب شده بصورت یک لایه جدا ساخته بشه و در منوی لایه ها مستقر بشه , کافیه که مسیر زیر رو از منوهای بالایی فتوشاپ دنبال کنیم :

Edit / Copy Merged

سپس دوباره وارد منوی ادیت میشیم و اینبار Paste رو انتخاب میکنیم . میبینیم که در منوی لایه ها یک لایه جدید با بک گراند شفاف یا ترنسپرنت ایجاد شده که همون منطقه انتخابی ما در لایه اصلی درونش بصورت شناور قرار گرفته بدون اینکه عکس اصلی ما رو خراب کنه ! این روش تنها زمانی به کار میره که ما یخواهیم فقط روی اون ناحیه انتخاب شده عمل ویرایش رو انحام بدیم , بعنوان یک لایه مستقل و نمیخواهیم نواحی اطراف اون قسمت دچار تخریب بشن ولی اگر برای ما زمینه مهم نباشه لازم به انجام این مسیر نیست . در ضمن این نکته رو هم باید بگم که برای ظاهر شدن عبارت

Copy Merged باید بک گراند ما از حالت قفل یا لاک بودن خارج بشه . برای اینکار کافیه در منوی لایه ها دو بار روی لایه عکس اصلی کلیک کنیم تا یک پنجره کوچک باز بشه و سپس بدون هیچ تغییری اونو تایید کنیم . با اینکار قفل از روی عکس برداشته میشه .

- Quick Mask :

آخرین قسمت رو اختصاص میدم به ماسک فوری . کار کردن با این نوع ماسک یکی از ساده ترین و در عین حال جذاب ترین قسمت های تکنیک های فتوشاپ هست . با استفاده از ماسک ما میتونیم کارهای خیلی زیادی انجام بدیم که تنها محدود به برش تصویر نمیشه ولی ماسک هم یکی از چندین روش برای انتخاب ناحیه ای از عکس و برش به شمار میاد که بصورت خیلی ساده اونو آموزش میدم . نکته مهم در ماسک این هست که بدونیم این روش رو بیشتر برای تصاویر درشت و ساده بکار میبریم نه برای تصاویری که جزئیات ریز در اون قرار داره . مثلن بهترین مورد استفاده ماسک برای انتخاب دور بدن هست ولی اگر بخواهیم مثلن بدن یک پرنده که از پر پوشیده شده رو انتخاب کنیم ؛ ماسک یکی از بدترین روش ها میتونه باشه چون خیلی سخت و در عین حال طولانی مدت هست و دقت لازم رو برای این کار نداره .

برای شروع کار نیاز به انتخاب ابزار قلمو داریم . چند نکته رو در مورد استفاده از ابزار قلمو باید توضیح بدم . زمانیکه ابزار قلمو رو انتخاب میکنیم برای زبر یا نرم کردن قلمو و همینطور کوچک و بزرگ کردن اندازه قلمو , اونو به وسط کادر عکس میاریم و کلیک راست موس رو میزنیم و از منوی باز شده ؛ نوار بالایی کلفتی و نازکی قلمو رو تعیین میکنه و نوار پایینی , نرمی و زبری قلم رو تعیین میکنه ! دقت داشته باشین که چنین کاری رو میتونید برای چندین ابزار مثل پاک کن و استامپ و ابزار روشن کردن و دایجینگ و بلار کردن و اسماج و ... هم بکار ببرین !!! همینطور زمانیکه نیاز به قلم با نوک خیلی ریز داریم برای ساده تر کوچک و بزرگ کردن یا همون نازک و کلفت کردن نوک قلم بجای استفاده از کلیک راست , از دو دکمه کروشه کیبرد استفاده میکنیم که با علامت ] و [ مشخص شدن . این دو دکمه کار بزرگ و کوچک کردن قلم ها رو انجام میدن !

حالا میریم سر وقت کار با ماسک فوری . مطابق تصویر بعد از انتخاب ابزار قلمو , روی Quick Mask کلیک کرده و قسمتی رو که میخواهیم در تصویر انتخاب بشه رو با کمک قلمو شروع به رنگ آمیزی میکنیم . توجه داشته باشید که اگر میخواهید دقت رنگ آمیزی بالا باشه از قلم زبر و اگر دقت براتون چندان مهم نیست از قلم نرم استفاده کنید و یا با کشیدن نوار Hardness به وسط , از قلم متوسط استفاده کنید . قسمتی رو که میخواهیم انتخاب کنیم به رنگ قرمز رنگ آمیزی میشه . ولی اصلن نگران نباشید چون در واقع این یک لایه ماسک هست و مرئی نیست ! یکی از قابلیت های خیلی خوب ماسک فوری این هست که هر زمان خطایی انجام داده باشین در رنگ آمیزی , میتونین قسمت های اضافی رو با ابزار پاک کن حذف کنید و یا اگر قسمت هایی ناقص مونده باشن دوباره میشه اونها رو با ابزار قلمو رنگ کرد . به بعارتی اگر دیدیم قسمتهایی کم و زیاد هستن کافیه دوباره روی دکمه کوئیک ماسک کیلک کنیم تا برگردیم به قسمت رنگ شده قرمز رنگ و تغییرات رو انجام بدیم . بعد از پایان رنگ آمیزی قسمت مورد نظر , دوباره روی قسمت کوئیک ماسک کلیک میکنیم و میبینید که رنگ قرمز از بین رفته و نقطه ای که رنگ گرده بودیم بصورت خط چین انتخاب شده . حالا برای اینکه فقط همون ناحیه مورد نظرمون انتخاب بشه , مسیر زیر رو هم از منوهای بالایی فتوشاپ ادامه میدیم تا بصورت کامل شکل مورد نظر انتخاب بشه :

Select / Inverse

به همین سادگی میتونیم با کمک این ابزار قسمت های مورد نیازمون رو انتخاب کنیم . حالا این شما هستید که بسته به نیازتون میتونید یکی از این ابزارها رو انتخاب کنید .

ویرایش RAW

ویرایش RAW :

مقدمه :
سوالی که از سوی عکاسان آماتور پیش میاد این هست که چرا RAW ؟ و چرا JPG نه ؟!؟ استدلال این دسته افراد این هست که فرمت RAW ناقصه و رنگ های اون نازیبا و مُرده ست و همینطور حجم بسیار بالایی رو اشغال میکنه و در ضمن با برنامه های مشاهده عکس معمولی قادر به دیدن این نوع عکس ها نیستیم , پس بهتره که بجای استفاده از فرمت RAW و دردسر ویرایش اون ، از فرمت JPG استفاده کنیم ! خب این دلیل رو زیاد شنیدیم ولی چرا تمام عکاسان حرفه ای و دسته ای از عکاسان آماتور با وجود چنین اشکالاتی که فقط ظاهر قضیه ست , همچنان در استفاده از فرمت RAW اصرار دارن ؟ خیلی ساده ! چون وقتی با فرمت RAW کار میکنیم , دست ما برای پروسس و ادیت عکس کاملن بازه و در ضمن نه تنها فایل اصلی ما از بین نمیره و تغییر نمیکنه و ثابت باقی میمونه , بلکه حتا موقع پروسس هم تخریب در عکس صورت نمیگیره ، نه افت کیفیت داریم و نه در صورت تغییر نور و رنگ , تخریب در بافت و پیکسل های عکس بوجود میاد و از همه مهمتر اینکه تمام ادیتی که انجام میدیم همیشه جدای فایل اصلی RAW در یک فایل جداگانه ذخیره میشه و اگر نیاز به ادیت مجدد داشته باشیم , بدون طی کردن مراحل اولیه میتونیم به تمام عملیاتی که در پروسس قبلی انجام دادیم برگردیم , اونها رو دوباره به حالت پیش فرض در بیاریم و یا تغییر مجدد بدیم . یکی از مهمترین دلایل استفاده از فرمت RAW این هست که میتونیم حالت های Over Expose و Under Expose رو بدون تخریب پروسس کنیم . همچنین قادر خواهیم بود عکس رو به رنگ مورد نظرمون در بیاریم و یا بعضی رنگ ها رو غلیظ تر و یا رقیق تر کنیم بدون اینکه در عکس تخریب ایجاد بشه , خطای اُپتیک لنز رو مثل Chromatic Aberration اصلاح کنیم , نویز عکس رو برطرف کنیم و بسیاری کارها و عملیات دیگه که فقط و فقط میشه روی فرمت RAW اونها رو اجرا کرد و مانور داد . چون درصد خطای نور سنج دوربین و یا خطا در زمان عکاسی توسط خود عکاس همیشه وجود داره , و همینطور صحنه هایی وجود دارن که ممکنه هرگز دوباره تکرار نشن , به همین دلیل باید از فرمت RAW استفاده کنیم تا در صورت وجود خطا در عکس بتونیم به سادگی عکس رو به حالت عادی برگردونیم !
سوال مهم دیگه ای که همیشه پرسیده میشه این هست که آیا برای پروسس فایل های RAW از برنامه Adobe Photoshop استفاده کنیم و یا برنامه Adobe Light Room ؟ جواب خیلی ساده ست .. هر دوی این برنامه ها در پروسس فایل های RAW هیچ تفاوتی با هم ندارن و تنها تفاوت این هست که برنامه لایت روم تنها به پروسس فایل های RAW میپردازه و سایر کارهای ادیت حرفه ای که برنامه ای مثل فتوشاپ میتونه انجام بده رو نمیتونه انجام بده و برنامه فتوشاپ با کمک پلاگینی که روی خود برنامه نصب هست به نام Adobe Camera Raw و میشه اونو مداوم بصورت مجانی از سایت Adobe به روز کرد ، هم پروسس فایل های RAW رو انجام میده و هم سایر نیازهای جانبی عکاسان رو . عکاسانی که فقط نیاز به پروسس عکس در حد چاپ عادی دارن میتونن از برنامه لایت روم استفاده کنن و مستقیم به عملیات چاپ برن و عکاسانی که دوست دارن کارهای دیگه ای روی عکس انجام بدن میتونن یا از برنامه فتوشاپ استفاده کنن و یا بعد از اتمام کار در برنامه لایت روم , عکس مربوطه رو در برنامه فتوشاپ وارد کنن و باقی ادیت رو انجام بدن . پس در عمل هیچ تفاوتی از نظر پروسس بین این دو برنامه وجود نداره و این مساله تنها به شما بستگی داره ! مطمئن باشید یک عکس مشابه رو وقتی در هر دو برنامه ادیت میکنید , خروجی یکسانی دریافت خواهید کرد بدون کم و کسر .
و اما پروسس فایل های RAW در فتوشاپ . چون این عملیات بطور عادی کمی پیچیده ست , سعی کردم با چند مرحله بسیار ساده یک پروسس خیلی خوب و روتین رو بدست بیارم که با کمک اون میتونید 90% عکس های خودتون رو به بهترین شکل پروسس کنید . اونهم فقط با چند حرکت ساده و این مراحل رو مبنای بیشتر کارهای خودتون قرار بدید و باقی رو با تمرین بیشتر و خلاقیت شخصی به مرور یاد بگیرین اما در کل اصول کار پردازش به همین ترتیب هست . پس به ترتیب زیر به محض باز کردن فایل RAW در فتوشاپ عمل کنید :

- مرحله یکم , روشن کردن نشانگرهای راهنما :
قبل از هر چیز دو نشان گر Shadow و Highlight رو مطابق تصویر روشن میکنیم . به قسمت مربوطه رفته و روی دکمه ها کلیک کنید . با این کار قسمت های تاریک عکس به رنگ آبی در میاد و قسمت های روشن عکس به رنگ قرمز ! این کار بسیار به تنظیم دقیق و پروسس عکس کمک میکنه ! واضحه که این رنگ ها در تصویر نهایی وجود نداره و تنها بعنوان راهنما هستن ! هر زمان هم نیازی به اونها نداشتین و یا در موقع پردازش مزاحم دید شما بودن با کیلک کردن روی اونها میتونین خاموششون کنید ولی بهتر این هست که همیشه روشن باشن تا اطلاع دقیقی از ناحیه های تاریک و روشن عکس داشته باشید ! در ادامه بهتر متوجه میشین که وجود این دو نشانگر راهنما چقدر میتونه کمک کنه به پردازش دقیق !



- مرحله دوم , انجام تراز سفیدی یا White Balance :
اولین کاری که باید بکنیم تنظیم تزار سفیدی در عکس هست . منظور از تراز سفیدی عملیاتی هست که در طی اون رنگ سفید در عکس رو باید عاری از ته رنگ کنیم . به عبارتی هر جایی از عکس که رنگ سفید داره باید سفید به نظر بیاد نه با ته رنگی مایل به زرد یا قرمز یا آبی . چنین عملیاتی رو بهش میگیم تنظیم تراز سفیدی ! برای این کار دو روش وجود داره یکی استفاده از ابزاری قطره چکانی شکل بنام White Balance Tool و دوم استفاده از دو نوار ابزار بنام Temperature و Tint در قسمت White Balance هست که در تصویر میبینید . برای استفاده از ابزار قطره چکان کافی هست که اون رو انتخاب کرده و سپس قطره چکان رو به قسمت روشن تصویر برده و یکبار کلیک کنیم . در این حالت رنگ تصویر تا 80 درصد به حالت طبیعی باز میگرده و ته رنگ از زمینه عکس حذف میشه . گاهی این عمل باعث میشه که رنگ غیر طبیعی به عکس داده بشه پس با استفاده از دو کلید Ctrl+Z به حالت اولیه بر میگردیم و اینبار با استفاده از نوار ابزار Temperature یا دمای تصویر , ته رنگ تصویر رو از بین میبریم همونطور که از رنگ های نوار رنگی مشخص هست اگر نوار رو به سمت چپ بکشونیم رنگ تصویر از گرمی به سمت سردی گرایش پیدا میکنه و اگر نوار رو به سمت راست بکشیم رنگ تصویر از سرد به گرم متمایل میشه . به عبارتی اگر ته رنگ تصویر شما به رنگ زرد یا قرمز میزنه که معمولن در نور اتاق با لامپ های تنگستن این اتفاق می افته و یا آفتاب ، این ته رنگ به عکس اضافه میشه , نوار رو به سمت چپ میکشونیم تا ته رنگ گرم از بین بره و اگر میبینیم که عکس ته رنگ آبی و سرد داره که این حالت معمولن در محیط سایه اتفاق می افته و یا نور لامپ های فلورسنت موجود در محیط , نوار رو به سمت راست میکشونیم تا عکس کمی گرم تر بشه . به همین سادگی تراز سفیدی رو تنظیم میکنیم . این نکته رو هم باید بگم که برای اینکار بهترین الگوی شما چشم شماست . گاهی اصلن نیاز به انجام تراز سفیدی نیست و این چشم شماست که تشخیص میده آیا عکس دارای رنگ طبیعی هست یا غیر طبیعی ؟



* مطابق تصویر , عکس ما ته رنگ زرد داره و باید از عکس حذف بشه ! شماره یک محل انتخاب قطره چکان هست . شماره چهار قسمت سفید تصویر هست که قطره چکان رو روی اون برده و کلیک میکنیم . در صورت استفاده نکردن از قطره چکان , از شماره دو استفاده میکنیم که با کشیدن نوار ابزار به سمت چپ ته رنگ زرد از بین میره و رنگ تصویر طبیعی میشه .



- مرحله سوم , تنظیم وضوح عکس یا Clarity :
بعد از انجام تراز سفیدی فورن به این قسمت رفته و عددی بین 30 تا 40 رو در قسمت مربوطه وارد میکنیم . این کار باعث میشه که وضوح تصویر شما بیشتر بشه و قسمت های محو یا غیر مشخص عکس کاملن نمایان بشن . ذکر این نکته لازمه که اگر عکس شما دارای وضوح تصویر بسیار کمی هست میتونین این عدد رو کمی بیشتر کنید تا حدی که اثر تخریبی روی عکس نگذاره و باز هم چشم شماست که تشخیص میده تا چه اندازه باید وضوح رو بالا ببرید !



مرحله چهارم , تنظیم Tone Curve :
از منوی بالایی مطابق تصویر ، شماره یک ، به منوی کرو میریم . طبق تصویر در قسمت شماره دو و سه , نوار های سمت راست و چپ رو به سمت حداکثر چپ و راست میکشیم . نکته مهم اینکه اگر میزان هیستوگرام ما کمتر از مقدار نوار در سمت چپ یا راست بود برای مثال در این تصویر در شماره سه میبینید که مقدار هیستوگرام کمتر هست و ما تا جایی که تموم شده نوار رو کشیدیم , بیشتر از محدوده نوار رو نمیکشیم و فقط تا مرز پایان هیستوگرام میکشیم و اگر بیشتر بود مشکلی نیست و تا انتها میکشیم مثل شماره دو !



حالا نوبت به کار با چهار نوار ابزار پایینی هست که در شماره 4 نشون داده شده . به تصویر سمت چپ نگاه میکنیم . اینجا یکی از قسمت هایی هست که نشانگر راهنمای آبی و قرمز به کمک ما میاد و نقاطی که بیش از حد آندر اکسپوز و اوور اسکپوز دارن رو به ما نشون میدن . خیلی ساده و سریع اگر بیشتر قسمت های تصویر شما اندر اسکپوز بود مثل تصویری که مشاهده میکنید , به ترتیب زیر و مطابق تصویر نوار ابزارها رو تنظیم میکنیم . مقدار عددی اصلن مد نظر نیست و تنها کافی هست که مطابق شکل زیر به صورت یه شیب ملایم نوارها رو بطور پله ای تنظیم کنیم .
اما وقتی که برعکس این مورد رو داشتیم و تصویر ما بیشتر اوور اکسپوز بود درست معکوس همین کار رو انجام میدیم ! البته ذکر این نکته هم مهمه که بگم بهتره در بیشتر موارد مطابق تصویر زیر عمل بشه و تنها در مواردی که اوور اکسپوز شدید در تصویر داریم مطابق روش دوم به سمت چپ عمل کنیم ! پس مراقب باشید در 90% موارد از همین روش با کشیدگی به سمت راست استفاده کنید مگر وقتی که نور بسیار شدید هست و کشیدگی به سمت راست باعث تشدید نور میشه !

مرحله پنجم , نور دهی یا Exposure :
دوباره از منوهای بالا به محل اولیه بر میگردیم، شماره یک . این مرحله در واقع مثل ظهور عکس عمل میکنه و عکس خام رو زنده میکنه . با توجه به نشانگر راهنمای آبی و قرمز که در ابتدا روشن کردیم , شروع به پردازش این قسمت میکنیم . اولین ابزاری که بکار میبریم نوار ابزار Fill Light هست . این ابزار در واقع کار فلاش رو برای ما انجام میده یعنی تمام نقاطی که تیره رنگ یا آبی هستن روشن میکنه بدون اینکه تغییر چندانی در محدوده نشانگر قرمز یا مناطق روشن انجام بده ! البته گاهی هم باعث افزایش نشانگر قرمز میشه ولی چندان مهم نیست و بیشتر برای ما نقاط تاریک مهم هستن . مطابق تصویر در قسمت شماره دو ، Fill Light رو افزایش میدم و میبینید که نقاط آبی حذف شدن و تصویر روشن شد بدون اینکه به بافت عکس آسیب وارد بشه و باعث تخریب بشه و یا نویز ناخواسته ایجاد کنه ! با داوری چشم این عمل رو تا حدی انجام میدیم که به نظر نور کافی میاد و باعث تخریب عکس نمیشه !



گاهی هم در مواردی که این جبران نوری کافی به نظر نمیرسه و نمیتونیم بیشتر از این حد نور بدیم به عکس ، با استفاده از نوار ابزار Exposure در شماره سه ، نور دهی رو بیشتر میکنیم . ذکر این نکته لازمه که بگم نوار اکسپوژر به تمام تصویر یکسان نور میده ولی Fill Light فقط به قسمت های تاریک عکس نور میده و نقش فلاش رو بازی میکنه ! پس بسته به نیازتون از این دو نوار ابزار برای نوردهی استفاده کنید !!!! تصویر اصلاح شده رو در زیر میبینید .



مرحله ششم , بازیابی یا Recovery :
این مرحله بسیار مهمی از پروسس تصویر هست و یکی از ابزارهای بسیار کارآمد برای پردازش فایلهای RAW به حساب میاد . با استفاده از این نوار ما نور قسمت های اوور اسکپوز یا نواحی ای که توسط نشانگر راهنما قرمز شدن رو حذف میکنیم و باعث میشیم که سفیدی کور کننده در مناطقی از عکس که به رنگ قرمز نشون داده میشن حذف و یا تا حد امکان کم بشن و اثر تخریبی کمتری در عکس بجا بگذارن !! در این تصویر قسمت آسمان کاملن اوور اسکپوز هست چون رو به خورشید عکس گرفته شده . تمام نواحی کور کننده و سفید هستن و با نشانگر قرمز نشون داده شده !



وقتی نوار ریکاوری رو به سمت راست میکشم , اوور اکسپوز ترمیم میشه و دیگه اون سفیدی کور کننده رو نخواهیم داشت ! همینطور در این تصویر با کم کردن مقدار Exposure نور بیش از حد تصویر رو کم کردم و نور تصویر طبیعی تر شده . در اینجا یکی از کارهای متفاوت ریکاوری و اکسپوژر رو میتونین ببینین .



مرحله هفتم , اشباع رنگی کل تصویر یا Saturation :
در این مرحله اگر رنگ تصویر ما مُرده بود و طراوت لازم رو نداشت با استفاده از دو ابزاری که در تصویر میبینید کمی غلظت عکس رو بیشتر میکنیم تا رنگ عکس زنده تر بشه .



نوار Vibrance تنها قسمت هایی از عکس رو که کم رنگ هستن پر رنگ میکنه ولی نوار Saturation تمام قسمت های عکس رو بطور یکسان پر رنگ میکنه ! با استفاده از این دو ابزار رنگ تصویر رو به دلخواه میتونید بیشتر یا کمتر کنید .



مرحله هشتم , جزئیات یا Detail :
در این قسمت مطابق تصویر وارد بخش مربوطه میشیم ، شماره یک , و سپس بطور پیش فرض تنظیمات زیر رو مطابق شماره سه ، انجام میدیم یعنی در واقع اقدام به شارپ سازی تصویر میکنیم .
Amount : مقدار شارپ بودن تصویر رو روی 80 تا 100 تنظیم میکنیم .
Radius : بطور پیش فرض یک هست اونو معمولن هفت دهم تا هشت دهم قرار میدیم تا باعث ایجاد اثر مخرب بر روی تصویر نشه مگر اینکه مقدار شارپنس تصویر خیلی پایین باشه که از یک ، یا کمی بالاتر استفاده میکنیم .
Detail : مقدار پیش فرض این گزینه 25 هست اونو اغلب روی 18 تا 20 قرار میدیم .
Masking : این قسمت اگر به سمت راست کشیده بشه باعث میشه تا تنها نواحی اطراف تصویر شارپ بشه و اگر به سمت چپ کشیده بشه تمام قسمت های تصویر رو شارپ میکنه . بطور پیش فرض بهتر هست که روی 55 تا 60 تنظیم کنید . برای دیدن محدوده شارپ سازی این قسمت بزرگ نمایی تصویر رو روی 100% قرار میدیم مطابق شماره دو , و با گرفتن دکمه ALT کیبرد نوار مربوطه رو به سمت راست یا چپ میکشیدم تا متوجه بشیم کدوم قسمت های عکس برای ما مهمتر هستن تا شارپ بشن !



** نکته مهم در این قسمت این هست که اگر پردازش رو تنها تا همین مقطع یعنی RAW بخواهیم انجام بدیم و فورن به مرحله چاپ بریم , بهتر هست که شارپ سازی رو با مقدارهای قوی تر و بیشتری انجام بدیم ولی اگر در ادامه در فتوشاپ هم بخواهیم باز هم پروسس بیشتری روی تصویر اعمال کنیم , بطور پیش فرض همین مقدارهایی که دادم کافی هست و مناسبه !

- مرحله نهم , کاهش نویز یا Noise Reduction :
در همین قسمت بالا دو نوار برای تنظیم نویز داریم که گزینه Luminance نویزهای عادی تصویر رو از بین میبره و گزینه Color نویزهای رنگی تصویر که بصورت دانه های رنگی که بیشتر با طیف آبی و قرمز دیده میشن رو از بین میبرده . ذکر این نکته لازمه که بهتره تنها نویز رنگی عکس در پروسس RAW حذف بشه مگر اینکه بخواهیم مستقیم به مرحله چاپ بریم وگرنه باقی مراحل رو بهتره در محیط اصلی فتوشاپ انجام بدیم یا با برنامه های جانبی مثل Noise ninja و .. .

* مرحله دهم , رنگ آمیزی انتخابی یا HSL :
این مرحله یک مرحله دلبخواهی هست و اجباری نیست . زمانیکه بخواهیم عکسی رنگی رو سیاه و سفید کنیم و یا بعضی رنگ های خاص تصویر رو تغییر رنگ بدیم و یا اشباع فقط یکی از رنگ های تصویر رو کم یا زیاد کنیم از این قسمت استفاده میکنیم . مثلن عکسی از جنگل گرفتیم که رنگ برگهای درختان به نظرمون کم رنگ هست . میتونیم تنها با استفاده از این قسمت اثر گذاریمون رو روی تنها رنگ سبز داشته باشیم و غلظتش رو زیاد کنیم بدون اینکه سایر رنگ های تصویر دست بخوره ! و همینطور عکسی از دریا داریم و اگر بخواهیم رنگ آبی رو کم یا زیاد کنیم از این قسمت استفاده میکنیم . کارایی دیگه این قسمت تغییر رنگ هست که میتونیم مثلن قسمت هایی که رنگ قرمز دارن رو به رنگ سبز یا آبی تغییر بدیم به دلخواه . و یا اگر بخواهیم بر روی روشنی عکس اثر بذاریم و برای نمونه قسمتی که زرد رنگ هست رو کمی روشن تر بکنیم باز از این قسمت استفاده میکنیم .



* قسمت Hue : رنگ های تصویر رو تغییر میده . برای نمونه اگه رنگ سبز رو انتخاب کنیم و بخواهیم اونو زرد کنیم , تمام نواحی ای که سبز رنگ هستن رو میتونیم زرد رنگ کنیم .
* قسمت Saturation : تنها رنگ هایی که در تصویر وجود داره رو میتونیم اشباعش رو کم یا زیاد کنیم . مثلن میخواهیم رنگ قرمز گل رو کمرنگ کنیم یا پر رنگ , با انتخاب نوار قرمز , اونو کم رنگ تر یا پر رنگ تر میکنیم در واقع تنها اثر گذاری این قسمت روی رنگ های انتخابی خواهد بود .
* قسمت Luminance : رنگ های خاص موجود در تصویر رو روشن تر یا تیره تر میکنه و تنها روی روشنی رنگ ها اثر میگذاره . برای نمونه اگه در عکسمون درختی هست که تیره افتاده با انتخاب رنگ سبز در این قسمت میتونیم قسمت های تیره برگ ها رو روشن تر کنیم تا بهتر معلوم بشن .

در آخر با زدن دکمه Open Image در پایین منو ، عکس در فتوشاپ باز میشه و باقی کارهای ادیت رو میتونیم روی عکس انجام بدیم . برای نمونه عکسی رو که با روش پردازش RAW اصلاح کردیم رو میتونید ببینید . چنین کاری روی فایهای JPG محال بود و باعث ایجاد نویز و تخریب عکس میشد .



** نکات مهم :
- قبل از انجام پردازش , بهتره که رنگ ادیتور خودتون رو به حالت Super RGB تغییر بدین . این گزینه بطور پیش فرض روی Adobe RGB تنظیم شده .



با کلیک کردن روی قسمت مشخص شده در تصویر در پایین صفحه , منوی مربوطه باز شده و با انتخاب گزینه sRGB رو انتخاب کنید تا رنگ ها به درستی دیده بشن !



- بعد از پایان پردازش فایلهای RAW یک فایل با فرمت عجیب باقی میمونه به نام XMP که دیده نمیشه . این فایل در واقع تمام عملیات پروسس شما رو در خودش ذخیره داره . اگر فکر میکنید که در آینده نیاز به ادیت دوباره عکستون ندارید , این فایل رو پاک کنید ولی اگر فکر میکنید بعد ها ممکنه دوباره فایل RAW خودتون رو فقط با کمی تغییرات ادیت کنید , برای سرعت بخشیدن به کارتون و حفظ داده های قبلی ، این فایل رو در کنار عکستون نگه دارید . در واقع اینجا متوجه میشید که عکس RAW اولیه شما به هیچ وجه از بین نمیره و یا کیفیت و حالتش تغییر پیدا نمیکنه و همه چیز در همین فایل جانبی ذخیره میشه و با پاک کردنش شما دوباره همون عکس روز اولتون رو بدون تغییرات خواهید داشت !
- در موقع کار کردن با نوار ابزارها اگر اشتباهی صورت دادین کافی هست تا روی هر نوار دوبار کلیک کنید تا نوار به حالت اولیه خودش برگرده .
در صورتیکه از نسخه های قدیمی تر فتوشاپ استفاده میکنید و دوربین جدیدی خریداری کردید , احتمال داره که دوربین جدید شما در برنامه Adobe Camera RAW فتوشاپ شناسایی نشه و عکس های RAW شما باز نشن . برای رفع این مشکل کافی هست وارد سایت ADOBE بشید و برنامه مجانی Adobe Camera RAW رو دریافت کنید . با نصب این برنامه که فقط با کلیک کردن روی اون و نصب شدنش بصورت اتوماتیک صورت میگیره , برنامه فتوشاپ شما در قسمت پردازش RAW به روز میشه . آخرین ویرایش این برنامه در آدرس زیر قابل دسترسی بطور رایگاه هست :
http://www.adobe.com/support/downloads/detail.jsp?ftpID=4577